Syndroom van Asperger

Zelf heb ik pas op mijn veertigste de diagnose van Syndroom van Asperger gekregen.

Dit is een vorm van autisme bij kinderen en volwassen met een gemiddelde, bovengemiddelde of hoge intelligentie

Ik heb me altijd anders gevoeld, maar waarom ik anders was, heb ik pas na mijn diagnose pas echt goed begrepen.

In de, loop van mijn leven heb ik mezelf vaak onbewuste strategieën aangeleerd om enigszins te kunnen meedraaien in de 'normale' maatschappij. Al was er altijd dat gevoel anders te zijn. Ik had het gevoel niet in deze wereld thuis te horen.

foto: avantikidsblog

Over het Syndroom van Asperger kun je veel informatie op het internet vinden. Alleen ben ik het vaak oneens met wat op internet gepubliceerd wordt door zogenaamde deskundigen.

Elke persoon die lijdt aan het Syndroom van Asperger is uniek en heeft al dan niet zichzelf strategieën aangeleerd om te overleven op deze vreemde wereld.

Ook de leeftijd speelt hier een rol. Op heel jonge leeftijd ziet men volgens mij de kenmerken van het Syndroom van Asperger het duidelijkst.

Veel mensen met het aspergersyndroom zullen zich oppervlakkig gezien, net zo ontwikkelen als ieder ander. Pas als nauwkeurig naar zo'n persoon gekeken wordt of als de persoon uitgebreid psychologisch onderzocht wordt, zal blijken dat er iets aan de hand kan zijn. Mede hierdoor krijgen veel mensen met het syndroom van Asperger relatief laat een juiste diagnose. Maar ook komt het voor dat alleen het kennis krijgen van de betekenis van het aspergersyndroom of autisme al genoeg is om te ontdekken dat een persoon het syndroom van Asperger heeft. Een oorzaak voor late onderkenning is de grote onbekendheid van de stoornis in de maatschappij; ook onder medici en andere hulpverleners. En dat verklaart dan waarom ik pas op mijn veertigste de diagnose van Asperger heb gekregen, na o.a. afname van ASS-testen. Dit zijn psychologische testen om te peilen of iemand al dan niet een vorm van autisme heeft.

Het komt regelmatig voor dat een persoon met Asperger een zelfdiagnose doet aan de hand van boeken of informatie van internet. Sommige mensen met een aspergersyndroom hebben teleurstellende ervaringen door de blijkbare onkennis en onkunde van psychiatrische en medische hulpverleners. Het kan ook voorkomen dat iemand officieel met het label syndroom van Asperger wordt beplakt, terwijl deze mens zelf niet of nauwelijks problemen in zijn ontwikkeling heeft ervaren. Hieruit blijkt ook dat het syndroom van Asperger niet altijd een ernstige handicap of stoornis hoeft te betekenen, soms is juist het tegendeel het geval.

Veel mensen met het aspergersyndroom erkennen hun beperkingen en proberen zich er aan aan te passen. Het lukt volwassenen met het syndroom van Asperger dikwijls zelf hun aanpassingsproces te regelen, zonder behandeling of begeleiding. Ze ervaren evenwel vaak dezelfde problemen als veel mensen met autisme. Het verschil is dat mensen met een aspergersyndroom op volle toeren hun -hoge- intelligentie gebruiken om hun aanpassingsproces vorm te geven, in tegenstelling tot lager functionerende autisten die soms levenslang hulpbehoevend en onaangepast blijven, én in tegenstelling tot neurotypischen die bij hun aanpassingsproces zowel sociaal-emotionele vaardigheden als intelligentie gebruiken. Een gevolg is dat menig persoon met een aspergersyndroom intellectueel verder ontwikkeld is dan de gemiddelde neurotypical.

Mensen met het aspergersyndroom kunnen zeer in hun specifieke interesses opgaan en hier erg bedreven in zijn, terwijl ze altijd moeite blijven houden met eenvoudige dingen zoals het huishouden. Soms is er zelfs sprake van inertie. De vaat doen vergt dan bijvoorbeeld veel moeite, wat soms de indruk geeft dat iemand met het syndroom van Asperger lui is. Velen maken daarom gebruik van een dagschema dat hun het leven vergemakkelijkt.

Mede door hun 'superieure' aanpassings- en camouflagetechnieken, zijn er mensen met een aspergersyndroom die zich niet realiseren dat ze voldoen aan de criteria voor dit syndroom. Door voorlichting en kennisoverdracht wordt deze groep wel steeds kleiner. Er komt geleidelijk aan wat meer begrip, aandacht en respect voor een groep mensen die vroeger vooral werd gezien als 'zonderling', 'niet-sociaal', 'eenzelvig' of 'contactgestoord

De meeste volwassen personen met het syndroom van Asperger zijn in staat om zelfstandig te wonen. Sommigen kiezen voor begeleiding door bijvoorbeeld een gespecialiseerd team van een instelling voor beschermd wonen voor bepaalde externe ondersteuning, zoals interieurverzorging of steun bij de administratie en financiën. 

De interesses van hun kindertijd kunnen mensen met een aspergersyndroom mogelijk een betaalde baan opleveren, al blijven de sociale beperkingen een niet te onderschatten drempel tot slagen. Ondanks hun vaak "geleerde" taalgebruik, grote algemene kennis en normale tot hoge intelligentie ondervinden veel mensen met een aspergersyndroom grote moeilijkheden om een betaalde baan te krijgen en te behouden. Dikwijls rondt men een opleiding met succes af, maar scoort onvoldoende bij een sollicitatiegesprek of andere geschiktheidsonderzoeken. Of men ervaart, als men een betrekking gevonden heeft, veel misverstanden of pestgedrag op het werk. Ook ontslag zonder dat men goed begrijpt waarom komt nogal eens voor.

Een aantal mensen met het syndroom van Asperger zijn dan ook werkloos of werken onder hun niveau bijvoorbeeld bij of via een beschutte (Vlaanderen) of sociale (Nederland) werkplaats. Ook werken veel mensen in deeltijd of zijn gedeeltelijk of volledig arbeidsongeschikt verklaard.

foto: infobron.nl

Mensen met Asperger neigen vaak naar perfectionisme en stellen hoge eisen aan zichzelf. In werksituaties zijn het vaak gedreven en harde werkers. Men zal niet of weinig kletsen met collega's en zich niet af laten leiden door het (sociale) gebeuren om zich heen. Wanneer het werk vooral fysieke of motorische of veel wisselende handelingen betreft, kan soms inertie of onhandigheid optreden. Sommige mensen met het syndroom van Asperger 'trainen' voortdurend zichzelf om hun zwakke plekken te verbeteren en te verbergen. Dit trainen kost hun vaak meer tijd en moeite dan neurotypischen.

Anderzijds zijn er ook volwassenen met het syndroom van Asperger die een universitaire titel behalen en een goed betaalde baan hebben. Daar is dan wel vaak veel zelfkennis, aanpassingsvermogen, en een juiste focus op mogelijkheden en onmogelijkheden en aanpassing door de omgeving bij nodig.

Mensen met het syndroom van Asperger ervaren vaak moeilijkheden een levensgezel te vinden of raken om tal van redenen buiten hun wil gescheiden. Velen blijven levenslang alleenstaand en hebben nooit een relatie. Dit kan een bewuste keuze zijn, maar vaker is men onvrijwillig celibatair. Terwijl er soms veel moeite voor wordt gedaan, slagen mensen met een aspergersyndroom er vaak niet in een partner te vinden. Bij mildere vormen van het Aspergersyndroom komt de contactstoornis vaak vooral tot uiting op het gebied van (intieme) relaties, aangezien hier de "intelligentie-trukendoos" niet voldoende werkt.

Mensen met een aspergersyndroom hebben vaak het gevoel niet echt te behoren tot de wereld rondom hen. Velen leven met name in hun vrije tijd als "einzelgänger". Ze hebben zich er noodgedwongen mee verzoend om voor de rest van hun leven alleen te blijven. Anderzijds zijn er ook volwassenen met het syndroom van Asperger die trouwen, kinderen krijgen en een gelukkig gezinsleven ervaren. Ook hier is veel zelfkennis, aanpassingsvermogen, een juiste focus op mogelijkheden en onmogelijkheden en aanpassing door de omgeving nodig.

Bron: aspergersyndroom.nl


Maak gerust een opmerking op dit blogartikel.